donderdag 25 januari 2018

Heerlijk bakken met pakjes & zakjes.......................

Op facebook zie ik de 365 dagen challenge van Honig en de tegenhanger Koken met Karin veelvuldig voorbij komen. Een oeverloze discussie tussen beide aanhangers volgt. Karin is denk ik bang dat de Honig familie scheurbuik krijgt en Honig blijft geduldig uitleggen dat de pakjes uitstekend te combineren zijn met een zak verse groente. Af en toe moet een pakje toch kunnen, rebels ga ik met een goedkoop mixpakje voor zoete kaneelbroodjes aan de slag.
Deze zondagmorgen leent zich er uitstekend voor. Tegen de tijd dat de rest uit bed komt heb ik warme geurige kaneelbroodjes op tafel staan. Een fluitje van een cent, tenminste als ik de verpakking mag geloven.
In 15 minuten oven klaar. Het zakje voor de kaneelvulling met 100 ml koud water omroeren en zacht laten worden voor het beste resultaat. De bakmix, melk en olie in een schaal doen en met een elektrische handmixer mengen. Nu ben ik onlangs verwend met een keukenmachine met power die kan ik nu mooi testen. Alles gaat in de mengkom en de mixerhaken in de machine. Ik start met langzaam mengen en voer de power op. 3 minuten op de hoogste stand, dat lijkt mij niet wijs dan zit het plafond er ook onder. Standje 3 lijkt mij voldoende.
Punt 2. Deeg rollen: Het deeg uit de schaal halen, op een lichtjes met meel besprenkeld werkblad, tot een bal kneden en 5 minuten laten rusten. Ik doe mijn best, maar mijn handen zitten onder de kleverige drap, met mijn tanden trek ik de mouwen van mijn vest omhoog, ik verlies een deel deeg wat in de mixerhaken achter blijft. Mopper de mopper,  tandje hoger misschien. Beetje bloem erbij, even lijkt het wat, maar nee dit gaat hem niet worden. De mannen komen af op het geluid van mixer en mopper de mopper.
Hoppa in de kliko ermee....
Of ik de gebruiksaanwijzing goed heb gelezen. Volgens manlief moet je starten met 3 minuten op de hoogste stand en 1 minuut na mixen. Zonder bril misschien mopper ik, het is altijd voorzichtig mengen en dan flink mixen. Oké, oké hoor ik oudste zeggen, wij wachten af.
Ondertussen is het kaneelprutje klaar voor gebruik.Terug in de kom, beetje bloem erbij en een tandje hoger mixen. Opnieuw alles op het besprenkelde aanrecht. Voorzichtig kijken de mannen om het hoekje of er nog een warm kaneelbroodje gaat komen. Met mijn handen onder de kleverige deegzooi ben ik net  op zoek naar een pedaalemmer zak. Met een half oog bekijk ik de doos van top tot teen en vraag mij toch werkelijk af of de dames in het Gooi ook zo zitten te hannesen met het pakje van “de Gooische bakker”. Mijn oog valt op de foto van handmixer met deeghaken. Misschien was mijn handmixer zo slecht nog niet tetter ik. Je had de bereidingswijze toch heel goed door genomen vraagt manlief. Hoezo, twijfel je aan mij? Als je deeghaken ipv mixerhaken had gebruikt was de nieuwe mixer vast zo slecht nog niet ketst hij terug.
Later M@rina!

donderdag 11 januari 2018

Een lol dat ze hebben en blij dat ik ben.......

Jongste vierde dit jaar oud & nieuw samen met haar lief in Frankrijk. Op oudejaarsdag krijg ik een berichtje; “Vandaag gaan wij naar Mont Saint- Michel”. Jaloers, stuur ik terug, wij waren er in 1988 vlak voor onze bruiloft, stuur je een leuke selfie? “Hahahaha wauwie lang geleden”; verschijnt er op mijn schermpje. 
Mont Saint-Michel
Afgelopen weekend pakken wij de foto’s erbij. Bijna 30 jaar geleden, echt lang zegt jongste. Ben er net 22 jaar, vlak voor ons huwelijk, iets ouder dan jongste nu is. Samen bladeren wij door het album. Er wordt gelachen om mijn lange haar met krullen door permanent. Mijn eigen gemaakte creaties worden bekritiseerd. Het is te kort, te lang, gekke schouder vulling, te brede riem en noem maar op.
Lief lachend zit ik te poseren naast de koelbox en ons bordeaux rode golfje voor Mont Sint-Michel. Wij bladeren verder; Kerst 1988, samen in ons flatje. Op de foto staat een armetierig kerstboompje en een salontafel. Hey mijn tafel zegt jongste…..
Een wit ovaal vormige salontafel, de eerste aankoop na ons huwelijk van onze zuurverdiende centen. Weloverwogen gekocht op de meubel afdeling van de  V & D in Zwolle. Levertijd 6 weken. Het zou er om spannen of wij dit pronkstuk met Kerst in de kamer zouden hebben. In de week voor kerst krijg ik een telefoontje van de klantenservice, een vriendelijke dame wil een breng afspraak maken. Wij zijn die week geen dag thuis, geen probleem, met alle plezier bezorgen ze de tafel bij mijn moeder. ’s Avonds rijden wij snel door om het klusje te klaren. Voorzichtig leggen wij de tafel op een dekentje in de achterbak en crossen naar huis. Op de parkeerplaats zet manlief de tafel tegen de auto zodat hij de rest van de spullen kan  pakken.
Met extra hoge poten nu een bureau
Met een smak gooi ik het portier dicht. De kleine move die de auto hierbij maakt is genoeg om de tafel op de straat te laten kletteren. Langs de hele rand een flinke beschadiging die niet eenvoudig met een likje verf is weg te werken. Met buikpijn ga ik naar bed, ’s nachts ga ik nog een keer kijken en hoop ik dat ik het heb gedroomd. Na het weekend trek ik de stoute schoenen aan en bel met de klantenservice. Aan de vriendelijke dame vertel ik over mijn domme actie en vraag of het mogelijk is of de tafel bij hun geschuurd en opnieuw gelakt kan worden. Nog dezelfde middag wordt ik terug gebeld, ze waarderen mijn eerlijkheid. Wij van V & D vinden het heel vervelend en zorgen ervoor dat de tafel kosteloos wordt omgeruild. Maakt u de bezorgers maar niets wijzer. Enkele weken later staan er twee vrolijke kerels aan de deur. “Wij komen u tafel omruilen”; zeggen ze lachend, “wij weten van niks, is er wat gebeurt dan”.
Een lol dat ze hebben en blij dat ik ben.
1988 echt lang geleden, lang leve de goeie oude tijd en de lieve mensen van de V & D.
Later M@rina!