Ik heb je lief..........

Daar gaan wij met zijn tweetjes richting Normandië in onze bus zonder kroost. We neuriën, zingen en bulderen mee met; Ik heb je lief van Ramses. Normaal gesproken zit ik op de bank of op de stoel bij het raam. Mijn belangrijkste taak is dan zorgen voor Food. Op cruciale plaatsen wanneer “Joke” spreekt, zo noemen wij onze TomTom, is het de bedoeling dat wij onze kwaak houden. Op zo’n moment mag alleen de chauffeur en de navigator geluid maken.

Nu oudste niet mee is ben ik gepromoveerd tot navigator. Ik zit met het Michelin Franse wegenatlasboek, de gratis ANWB route kaart en de reisgids op mijn schoot. Joke verteld manlief precies wat hij moet doen zodat ik ongestoord verder kan lezen in het boek van Isa Hoes.

Ergens tussen de 250 campers.....

Gek, om zo zonder kroost op stap te zijn. We hebben zo ons vader/zoon en moeder/dochter dingetje. Het vader/zoon dingetje is wanneer wij aankomen op een camperplaats dat oudste manlief uitstekend naar de plek loodst, elektriciteit regelt en het minst leuke klusje van de vakantie, samen legen ze de pot in het riool. Moeder/dochter dingetje heeft meer te maken met leuke winkeltjes, het terrein verkennen en verhalen bedenken bij de overige gasten.

Dat andere mensen dat ook doen bleek gistermorgen. Of wij ons huis hadden verkocht en een wereldreis aan het maken waren. Was het maar waar buurvrouw, volgende week verwachten mijn collega’s mij gewoon op de werkvloer. Trouwens zolang kan ik ook niet zonder iedereen en alles zeg ik er lachend achteraan.

Nu dachten wij dat Scandinavië bij uitstek geschikt is voor campers. Dat hebben wij mis. Ik begrijp nu het krantenbericht van een half jaar geleden. “Campers zijn een ziekte, Europa overspoelt door de grijze golf met camper”. Wij staan hier in een klein haventje met aan de overkant het pittoreske Honfleur tegen de berg aan geplakt op een camperplaats met maar liefst 250 campers. Ik heb de hele tijd het gevoel dat wij mee doen aan een tour-wedstrijd van de camperclub en dat hier de stop van vandaag is. Een raar volkje de camperaars, ze blijven maar heen en weer rijden voor het beste plekje met de meeste faciliteiten, het mooiste uitzicht voor zo min mogelijk geld. Genietend van een kopje koffie met een heerlijk patisserietje gekocht tijdens de stadswandeling gluren wij naar onze buren. Wij zien dat wij ons iets moeten aanpassen.

Hondjes met wiebelkopjes

Fleece vest, crocs, een hondje met bewegend hoofdje op het dashboard en een Keeshondje die je moet uitlaten zodat je ongemerkt kan gluren bij de buren is een must.

Jongste belt hoe het met ons gaat zo met zijn tweetjes. Zeker wel saai? Of wij hun dan helemaal niet missen? Tuurlijk missen wij jullie. Alleen al omdat we twee dagen Italiaanse pastasoep eten omdat oudste de pan niet heeft leeg gemaakt. Maar ’s avonds geen bedden opmaken, geen gemopper over te lange wandelingen heeft ook wel wat.

Als ik je mis draai ik ons lijflied zeg ik; Ik heb je lief….en zo fijn, niemand die zeurt dat ik vals zing.

Later M@rina!

Via Minuutvanmarina alle blogs op een rij!

Oh ja nog een tip voor een filmmiddagje de film RV met Robin Williams, zou het er bij ons ook zo aan toe gaan?