Burgerleven

Vanaf haar vakantieadres op Bali appt jongste min of meer met een hulpkreet.

“collegegeld is afgeschreven!  €1984 dit jaar.

Nog even en het is m’n geboortejaar”.

  

Vorig jaar kwamen wij thuis van vakantie op het moment dat er voor 2 studenten €4000 moest worden betaald. Ga er maar aan staan, wat een bedrag om te kunnen studeren. Dan hebben we het nog niet over de boeken, stofjes, materiaal voor presentaties en de buitenlandse excursies. Tuurlijk, het is een rijkdom dat je hersenen het goed doen en je de gelegenheid krijgt om te kunnen studeren. Lukt het niet, dan zijn er in Nederland allerlei potjes en goedkope leningen om je een handje te helpen. Niks mis mee!

Neemt niet weg dat je schrikt wanneer er zo’n megabedrag van je rekening af gaat. Manlief stort gauw jongste het geld zodat ze niet in de stress schiet.

Nu we er toch mee bezig zijn, volgens mij kunnen wij een tijdperk afsluiten zegt manlief tegen oudste. Oudste is sinds kort student af. Hij is zoals hij zelf zegt; burger geworden met alle lusten en lasten. Geen huiswerk meer, hij hoeft geen studiepunten meer te halen en zijn collegekaart is ongeldig verklaard.

Samen met de stage begeleider, mede studenten en de examencommissie waren wij bij zijn eindpresentatie. In alle rust vertelde hij ruim een uur over zijn ontwikkelde handscanner met een App die alles in één keer kan uitlezen. Er werden kritische vragen gesteld, heel relaxed en goed doordacht gaf oudste antwoord.

Wat zullen we een geld overhouden (-;

Wanneer ik in mijn ooghoeken zijn stagebegeleider regelmatig ja zie knikken weet ik dat het goed zit. Vlak voordat de examencommissie de zaal verlaat vragen ze aan zijn begeleider hoe zijn stage was. Prima, we hebben hem een baan aangeboden. En? Hij heeft het aanbod van de buurman aangenomen. De deur blijft altijd open staan. Een ontlading volgt wanneer de commissie de zaal verlaat. Ik ren naar de wc, drink een bak sterke koffie en luister naar de redeneringen van medestudenten en stage begeleider. Lachend komen ze na een half uur terug en lopen op oudste af, wij mogen je feliciteren! Met een brede grijns zegt hij; u ook gefeliciteerd moeder, u had toch niet anders verwacht dan dat hij zou slagen. Nou ja, de vragen, best moeilijk. Wel nee, niet voor u zoon, we moeten toch wat vragen stellen, het moet niet te gemakkelijk zijn, dik voor elkaar.

We eten met zijn allen voor de laatste keer een broodje in de kantine van Windesheim. Een tijdperk afgesloten. Met een “burger” verlaten wij het pand.

Zijn studentenstad is nu een werkstad. Vakjargon vliegt over de familie app; Manatree, continues integration, arduino, automatische flashen en meetings…….termen waar ik nog nooit van gehoord heb.

Onze burger geniet van het burgerleven en zijn eerste salaris is op zijn rekening gestort. Dit jaar geen collegegeld voor oudste, voor de laatste keer een verrekening van kleedgeld, zakgeld, ziektekosten etc. en de automatische stortingen zijn stop gezet. 
Wat zullen wij een geld overhouden (-;

Later M@rina!