Een jaar of veertien moet ik zijn geweest. Languit lag ik
in de winkel met de knie van verkoper op mijn buik om mij in de broek van mijn
dromen te wurmen. Vanuit ons dorp gingen
we naar Vet in de Hoofdstraat. De verkoper was een leuke hippe vent die je met
plezier in je broek hielp. Ik had mijn zinnen gezet op een rode ribcord met aan
de zijkant een wit biesje er tussen uit gestikt.
De broek moest zo strak mogelijk worden gekocht zodat hij
tijdens het dragen niet te wijd en vormloos werd. Na een rondje wasmachine was
het een hele operatie om je lijf weer in de broek te worstelen. Kaarsrecht trok
mijn moeder mij omhoog, bijna planking op de fiets naar school en als je naar
de wc moest zag je de striemen op je benen staan. Dat mijn moeder dat goed
vond.
Afgelopen zaterdag zag ik een grijze broek met een
zilveren opgestikt biesje. Ik kreeg een déjà vu. Anno 2016 geen strak model
maar een beetje baggy. Ik heister mij in de broek en voel mij helemaal hip en
happy. Ik vraag of ze de broek achteruit wil hangen, thuis ligt nog
mijn persoonlijke korting bon van €12,50 die ik graag wil verzilveren. Geen
probleem. Ik sjees gauw naar huis.
In nog geen tien minuten ben ik terug om af te rekenen.
De caissière vraagt mijn postcode. Het klantensysteem hapert een beetje zodat
ze nogmaals mijn postcode vraagt. De pas mag erin en ik toets mijn pincode in.
Blieb….ships dat was mijn postcode die ik intoets. De transactie wordt
afgebroken en ik haal de pas eruit. Ik mag opnieuw. Dat is makkelijker gezegd dan
gedaan. Nu weet ik mijn pincode toch niet meer.
Ze breekt de transactie af en
raad mij aan een rondje door de winkel te wandelen. Nu weet ik dat ik bijna
hetzelfde nummer heb als een familielid. Als ik in de gezinsapp nu even om hulp
vraag……1 cijfer verschil, ik weet het weer. Tenminste….BLIEB….poging 2 onjuiste
pincode u heeft nog 1 poging over. Ik fiets nog een keer naar huis want die
broek wil ik hebben. Thuis gekomen liggen ze dubbel. 50+ dan begint het. Ik
fiets weer terug naar de winkel met het pasje van manlief en de pincode op mijn
hand geschreven.
 |
| Het was even zoeken...de rode broek..... |
Ben je er al weer, jij kan ook geen afscheid nemen zegt
het zaterdag meisje vrolijk. Na het pinnen neem ik mijn mooie broek in
ontvangst, wens iedereen een fijn weekend en loop al piepend door de poortjes. Pieuww Pieuwww in no time ben ik voor de
vierde keer bij de kassa. Zo’n mega alarmknop op mijn achterste zit vast niet lekker.
Thuis gekomen adviseren mijn mannen om het nog één keer te proberen met het
nummer wat manlief bijna zeker weet.
PATS u pasje is geblokkeerd!
De buit is binnen nu nog zorgen dat mijn pasje het weer
gaat doen.
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten