Prada for Nada....minuutvanmarjolijn

Graag stel ik me eventjes voor. De meeste mensen zullen mij kennen als jongste, dat meisje dat aan het Amsterdam Fashion Institute studeert. Op kamers woont in Amsterdam en een eigen webshopje heeft. Maar daar wil ik het vandaag allemaal  niet over hebben. 

Nou ja… Misschien heb ik het wel een beetje over fashion J

Kringloop winkels zijn op de één of andere manier niet helemaal mijn ding. Ik kan er nooit iets vinden en word er gek van als ik in de Episode sta en alles stinkt muf.

Je kent het wel… rekken vol kleding waar door je door de bomen het bos niet meer ziet. Mijn huisgenootjes zijn alle drie wel goed in vintage shoppen. Zij kopen de mooiste rokjes en jurkjes voor kleine prijsjes. Zo besloot ik dus om met moeders een keertje naar de kringloopwinkel te gaan. We kwamen eigenlijk voor een mooie piek voor de kerstboom maar niets voldeed aan moeders smaak. Ondertussen liep ik even een rondje langs de Lp’s want wij houden in Het Amfi huis van de platenspeler. Een aantal platenbakken verder besloot ik om verder te neuzen bij de kleding en accessoires. Weinig moois, helaas. Alles was ouderwets, groot of echt lelijk. Totdat mijn oog viel op iets glimmend’s. Het was gemaakt van zwart lak leer in een vierkante vorm. 3 kleine euro’s stond op het prijskaartje. Ik twijfel want wanneer ga ik deze tas gebruiken? Totdat ik de tas omdraai en daar in het leer een logo zag gestempeld. Niet zomaar een logo. Nee het was echt zo, ik had serieus een Prada tas in mijn handen! Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht en ik gilde bijna van enthousiasme. Snel loop ik achter de boekenrekken en ik sein moeders. Heel sneaky wijs ik haar op het logo dat op de tas staat. Moeders en ik kijken elkaar aan en hebben alle twee een grote grijns op ons gezicht.

Ik kijk voorzichtig om me heen (alsof iemand die tas uit mijn handen zou trekken?) ik kijk snel verder of ik nog meer mooie juweeltjes zie. Uiteindelijk besluit ik naar de kassa te lopen waar ik zenuwachtig de tas aan het meisje achter de kassa geef… want wat nou als zij opeens ziet dat deze tas van Prada is? Snel geef ik het geld en ik grijp de tas van de toonbank. Hij is nu officieel van mij. Dolgelukkig heb ik de hele middag op internet zitten surfen naar de waarde. Nog steeds heb ik geen idee of de tas echt is, de helft van de aanwijzingen zegt ja en de andere helft zegt nee.

Wat ik wel weet is dat ik deze tas vanavond heel trots ga dragen na Fashion week. En als Bastiaan van Schaik (of een ander fashion iemand) naar me toe komt en vraagt hoe ik aan deze waardevolle zeldzame tas kom? Dan heb ik een mooi verhaal om te vertellen, Prada for Nada!

Later M@rjolijn!

Gisteren kreeg ik een whatsap van jongste.....

Hee mamsie....Mag ik een keer een gast blog voor je schrijven?
Goh hoezo???
Nou ik bedacht net echt een grappig verhaal...........
Leef je uit, jongste....................

We plaatsen het blog gezellig bij de andere Minuutjes op
 Facebook minuutvanmarina