woensdag 25 februari 2015

Haar droom gaat beginnen...........

 Ik stap een beetje onhandig uit de auto met mijn boodschappen tas vol met spullen zoals sopdoekjes, lekkere koekjes, een zak met kleine zoete appeltjes en noem maar op. Ik kijk op en zie haar al weglopen met de trolley achter haar aan rijdend. De trolley is zwart met in het wit gedrukte namen van diverse wereldsteden. Hij stuitert meer over de straat dan dat hij soepeltjes over de klinkertjes achter haar aan glijdt. 
Ze draagt een strakke skinny, hoge gympen en haar haar zit in een knot boven op haar hoofd. Een zonnebril op de neus en een sjaal nonchalant over haar schouders gedrapeerd. 1.60 m hooguit 1.62 m is mijn kleine meissie van 17 jaar, zelf verzekert loopt ze voor mij uit naar de lift. Voortaan is dit haar straat, haar kamer en haar buurtje.Ze is nog maar negen jaar als ze vastbesloten zegt dat ze later naar de modeacademie wil. Volgens mij had ze toen nog geen idee of die school überhaupt bestond.  Ze wist alleen dat ze er heen wilde. Haar carrière begint op de hand naaimachine van oude oma. Tasjes en barbie kleren worden ontworpen en genaaid. Ze is 12 jaar als de Modeacademie een naam krijgt, AMFI, Amsterdam Fashion Institute. We gaan voor het eerst naar een open dag als ze 16 jaar oud is. Ze vinden haar daar wel erg jong, zij vind de school wel erg cool. De school is sinds 1992 gehuisvest in het hoofdkantoor van de oude Amstel Brouwerij in Amsterdam en lijkt op de school waar oudste zijn Havo diploma heeft gehaald. 
Prachtige authentieke elementen zijn nog zichtbaar. De school krijgt nu een gezicht, hij is klein en overzichtelijk. Afgelopen januari gaan we opnieuw naar de open dag. We lopen door de grote en drukke stad. Hier wil ons meisje dus wonen. Ze loopt iets voor mij uit, dat is vast voor mij om er al een beetje aan te wennen. Maanden is ze bezig om een kamer te vinden.
Bij het uitzoeken en het kopen van de spullen verdwijnen wij langzaam naar de achtergrond. Af en toe wordt er gevraagd wat ik van een kastje, theepot of mokken vind. Maar eigenlijk is mijn antwoord niet zo belangrijk. Het loslaten is begonnen. We helpen klussen en verhuizen haar naar haar leuke kamer. De vreemde stad krijgt een gezicht. Amsterdam Noord is niet meer de grote enge stad maar een wijk met een flat, met een galerij, met een buurman op leeftijd, een buurman waar we lucifers van lenen en een buurvrouw die zwaait als we langs haar keuken lopen. Bij de Blokker vragen ze of ik nou nog niet alles heb als ik voor de zoveelste keer binnen stuiter en het Jumbo meisje wenst me suc6 met het klussen als ze mijn kapotte verfhanden ziet. Jongste is gesetteld en ‘s avonds laat vertrekken wij met de auto vol klusspullen. Vanaf het balkon op de 4de zwaait ze ons uit. Wij claxonneren, zij knippert met haar Iphone terug.

Haar droom……naar de modeacademie………..gaat beginnen.
Later M@rina! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten