School gaat altijd voor

Wanneer ik op donderdagmorgen direct om 8 uur de wekelijkse boodschappen doe heb ik nog een hele dag voor me. Met een lekkere kop cappuccino kruip ik achter de laptop. Een heerlijk lange ochtend om mailtjes te beantwoorden, online te shoppen of gewoon een beetje surfen. Wanneer ik goed en wel zit zie ik een oud golfje met een mannetje op leeftijd meerdere keren voor het huis heen en weer tuffen. Meneer maakt telkens een tussen stop op onze immens grote drempel voor het huis en kijkt zoekend om zich heen. Paniekerig geeft hij gas om vervolgens weer ongecontroleerd te remmen. Ik zie hem de auto parkeren op de drempel en uitstappen met een grote doos en een verfrommeld plastic tasje. Daar gaat de bel, ik open de voordeur en ik zie daar een pittig mannetje in een verschoten regenjas staan. Hij geeft mij een hand en stelt zich voor; ik ben meneer X en heb een afspraak met Dhr. des Huizes. Dhr. des Huizes herhaal ik, u bedoelt mijn man? Dat weet ik niet ik heb een afspraak met meneer G. Ik kom helemaal uit Leiden met mijn 80 jaar en ik heb een afspraak met meneer G om 11.00 uur omdat ik mijn cassettebandjes wil laten digitaliseren. Hij zou er zijn. Ineens schiet het door me heen het is een klant voor onze oudste die op dit tijdstip op school hoort te zitten. Oudste heeft vanaf zijn 14de een bedrijf in het digitaliseren van cassettebandjes etc.

Dat is mijn zoon. Aha u zoon, dat is dus al net zo’n slampamper als mijn kleinzoon. Mijn kleinzoon had beloofd om namens de neven en nichten een cadeau te kopen voor mijn vrouw en u moet weten die is dementerend en hij kwam met lege handen omdat hij geen tijd heeft gehad. En nu kom ik helemaal uit Leiden en deze jongeman, uw zoon is net zo’n slampamper. Oh oh wat moet ik hier mee. Meneer dit gaat goed komen. U wilt vast wel een kop koffie. Dat is het minste wat ik kan doen en dat vind meneer ook nu hij misschien wel voor niets is gekomen helemaal vanuit Leiden. Misschien is het beter dat u de auto even op de oprit van de buurvrouw zet. Ik pak zijn spullen aan en breng het al vast naar binnen zodat ik gauw onze oudste kan sms’en. Ik heb geen geduld om het antwoord af te wachten, bellen is sneller en het kan me geen biet schelen of hij les heeft of niet. Waarom heb ik van die ondernemende kinderen en waarom wordt mij niets door gegeven. Daar gaat mijn heerlijke ochtend. Vrijwel direct neemt oudste de mobiel op en ik begin meteen te tetteren. Er staat hier een Mijnheer van heinde en verre die een afspraak heeft met jou en jij bent er niet wat zijn dit voor geintjes. Kom er aan….en de verbinding wordt verbroken. Buiten hoor ik nog steeds het gas geven en weer remmen. Dit gaat niet goed komen ik moet helpen. Ik ga midden op de straat staan en spring nog net op tijd voor het Golfje vandaan. Aan beide kanten hou ik het verkeer tegen zodat meneer de auto rustig bij de buurvrouw op de oprit kan parkeren. Hij stapt uit en zegt; te laat, uw hulp is te laat, ik heb een deuk van die rot paal. Even ben ik blij met die foeilelijke palen bij ons voor het huis. Misschien was het Golfje anders wel op de salontafel beland. Ook dat nog. Een forse deuk in de bumper. We lopen naar binnen en meneer settelt zich aan de keukentafel. Via de achterdeur komt onze oudste hijgend binnen rennen. Geeft meneer een hand en zegt doodleuk; ik had een tussenuur en was onderweg en fluistert me toe verkeerd in de agenda staan. Aha dus jij bent die slampamper die net zoals mijn kleinzoon de afspraken vergeet. Welke opleiding doe je? Wat zijn je plannen voor de toekomst? En hoe sta je ervoor? Na het antwoord knikt meneer goedkeurend en zegt tegen onze oudste, school gaat altijd voor. Eerst maar eens koffie. Meneer pakt ondertussen zijn doos en plastic tas uit en verteld over de klassieke en jazz muziek waar hij van houdt. 75 bandjes om te digitaliseren. Ik had er nog 300 maar die heb ik al in de container gedonderd. Geen van mijn kinderen wil naar mijn muziek luisteren ze vinden het troep dan kan je het maar beter meteen weg donderen. De verhalen komen, over zijn dementerende vrouw die niet meer thuis woont, zijn beroep als jurist maar nu met pensioen, de studies van de kleinkinderen, de badkamer die niet wordt vergoedt vanuit het WMO, de verre reizen die zijn gemaakt en we drinken nog maar een kop koffie. Meneer heeft geen haast nu hij toch in Drenthe is. Hij gaat een Lang weekend naar Vollenhove om vanuit Hotel De Herberg de omgeving te verkennen. Hij heeft adresjes voor lekker eten op gezocht en een museum in gedachten. Er gaat zeker een mooie wandeling gemaakt worden. Na drie koppen koffie zit onze oudste op hete kolen, het tussenuur en pauze is bijna voorbij. We lopen samen naar buiten, onze oudste pakt gauw zijn fiets om er snel van door te gaan. Meneer drukt G nogmaals op het hart de bandjes hebben geen haast als ze klaar zijn stuur je ze maar op, school gaat altijd voor. De Tom Tom wordt ingeschakeld en meneer stapt weer in zijn autootje. Ik ga weer midden op de straat staan om het verkeer tegen te houden, met een flinke straal gas gaat meneer richting Vollenhove. Zoonlief kan ik nog net toe sissen als je nog eens wat weet! Tot later M@rina