Met je kindjes gaat het uitstekend!

Ik heb logeetjes, een kamer vol; Gerdien, Betty, Ina, Bob, Nico, Chantal, Lisa, Sterre….

Het zijn de kindjes van jongste. Groot, klein, gestreept, gevlekt, met gaten en mooie rondingen.

“Vertrouw je mij je jungle toe”; vraag ik voor de zekerheid?
Ik moet echt mijn best doen om planten in leven te houden.
Ik leg wel een voedingsschema klaar zegt ze gekscherend.

Als ze maar geen heimwee krijgen zeg ik bezorgd……………………….

Heimwee. Ik ken het maar al te goed. Ik zal een jaar of tien geweest zijn toen ik uit logeren ging. In mijn fotoalbum vind ik nog een leuk kiekje van de logeerpartij. 3 kleine zwembadjes en 3 kleine meisjes die heerlijk in het zonnetje met water aan het kliederen zijn. Het was de eerste dag. Na de dag komt de donkere nacht en dan gaat het mis. Het bed ligt niet zo lekker als mijn eigen bedje, de geur is niet van thuis en ik hoor geluiden die ik niet thuis kan brengen. Na een tijdje woelen komen de tranen. Een bonzend hoofd en misselijk van de ellende zorgt ervoor dat ik maar één ding wil en dat is naar huis. Talloze keren heeft mijn vader mij in het holst van de nacht opgehaald.

Wat een geluk, onze kinderen hebben geen heimwee. Logeerpartijen zijn een feestje en schoolkampen een traktatie.  De afstand van huis en haard wordt steeds groter en groter.  Voor jongste kan het niet ver genoeg zijn. Amsterdam wordt Zweden en Zweden wordt Peru.

Een pracht kans in een kinderkledingfabriek in Lima. Het lijkt haar geweldig. Doen zeggen wij. Even is daar de twijfel……”mijn vriendje, de taal, 5 maanden is best lang, ik wil het heel graag, maar wat als ik heimwee krijg”.

Begin september staan wij met zijn allen op Schiphol. Ieder met zijn eigen gedachten.

Ik neem een Lievebees ringetje mee. Lievebees het symbool van liefde en geluk.

Haar liefde moet ze achterlaten om het geluk te vinden.

Nog 1 knuffel, nog  1 kus……..dan gaat ze door de gate.

Voedingsschema (-:

Het avontuur gaat beginnen. Geen Nederlands maar Spaans, geen zomer maar winter, geen grote Hollanders maar kleine Peruanen, geen lange maar korte dagen. Wanneer wij naar bed gaan, zit haar werkdag er bijna op…………….

Samen met manlief ga ik door op vakantie. We zitten te picknicken in het zonnetje wanneer jongste even wil Face-timen. Het is pittig en af en toe wordt het te veel. De taalbarrière , de armoe, het lawaai, bussen waar je in moet springen, ik mis jullie zo, ik mis mijn plantjes. Ik wist niet wat heimwee was, maar nu wel; zegt jongste. Ik humm met een brok in mijn keel.

Het is even stil….

Maar ik maak af waar ik aan begin zegt mijn stoere meis.

Bijna 6 weken verder…

Ze geniet, heeft een mattie gevonden, reist heel Peru door, project gaat goed, bewonderd en verwonderd en vooral ze bouwt mee aan een toekomst van haar Peruaanse collega’s.

Vol trots volgen wij haar op Instagram.

Later M@rina!