t'is dat ze leuke spullen verkopen....

Het grootste pretpark voor het hele gezin langs de A28 is onlangs geopend. Wanneer je binnenkomt begint het feest bij de zuil waar je een Family card kan aanvragen. Hiermee kan je de hele dag gratis koffie drinken. Neem een winkelwagentje voor je spullen zoals jassen en schoenen. Bedden en banken zijn er volop om op te springen. Inderdaad ik heb het over IKEA. Het is een drukte van belang op de parkeerplaats en bij de Family card zuil. De Zweedse gehaktballetjes zijn koud voordat de kassa is bereikt. Een leuke linnenkast tegen komen zou fijn zijn zegt jongste en de borden die het afgelopen jaar zijn gesneuveld kunnen we ook meteen aanvullen. Ze besteed haar verjaardagsgeld aan een bistro setje voor op haar balkonnetje. De kar is behoorlijk vol wanneer wij naar het magazijn gaan voor de leuke linnenkast die we hebben gevonden. We blijven ons verbazen over de rond springende en rennende kinderen. Handenvol potloodjes verdwijnen in broekzakken en vazen vallen aan diggelen door stoeien. Met twee onbestuurbare karren rijden we naar de kassa.

De beruchte bon!

Een kwartier voor sluitingstijd staan we in de lift uit te hijgen wanneer jongste een bordje ziet hangen; tussen 17.00 uur en 18.00 uur 15 euro korting bij een aankoop boven de 100 euro. Die korting hebben wij niet gehad. Wanneer ik een medewerker op het parkeerdek wil vragen of we het goed hebben gelezen stopt de beste man zijn beide vingers in de oren. Je mag best wat vragen maar ik weet niet zeker of ik het hoor. Heeft mijn dochter het goed gelezen vraag ik nogmaals. Stond op de site mevrouw en  je had het in de krant kunnen lezen. Ik ben net terug van vakantie en de site kijk ik nooit op, waarom zou ik. Bij de klantenservice kunnen ze je vast helpen. Ik parkeer jongste met karren bij de auto en ren de trap af naar de klantenservice. Een plaatsgenoot zit op de bank te wachten. Ik vraag of ik tegelijk met hem mijn beklag mag doen. Wanneer hij aan de beurt is wacht ik af op een afstandje. Meneer dan had u een voucher in moeten leveren hoor ik zeggen.

Hulpeloos kijkt hij achterom. Geen geld terug vraag ik. Meneer heeft geen voucher, dan kan ik geen geld terug geven, ik ga mijn baan niet voor u op het spel zetten.

Wat raar zeg ik, het lijkt hier wel een pretpark.

Deze middag heeft jullie een vermogen gekost aan koffie, potloodjes en kapotte vazen. Het zou beter zijn om echte klanten te koesteren en de voucher alsnog bij de kassa te geven. Ze is niet voor één gat te vangen. Misschien kan je manager ons helpen of is het een idee dat ik alles retour doe en volgende week terug kom met de uitgeprinte voucher.

Ze snelt naar achteren en komt met een verhit gezicht terug.
Plaatsgenoot en ik hebben er geen recht op, het is uit coulance, dat je het maar weet.

T’ is dat ze leuke spullen verkopen …………

Later M@rina!