donderdag 25 september 2014

Wij ook.....op jullie......

Op één van de warme zomerdagen afgelopen zomer ben ik aan de beurt om te koken voor vrienden. Een leuke traditie die we al bijna 20 jaar volhouden. Meerdere keren per jaar zitten wij bij elkaar aan tafel te genieten van elkaars kookkunsten en praten onder tussen bij over de dagelijkse beslommeringen. Onze menu’s worden door de jaren heen steeds uitgebreider en ingewikkelder. Een frisse zomer salade en een lekker stukje vis op de bbq is het recept voor een geslaagde zomeravond.
Ik blader door de kookboeken en tijdschriften totdat ik een 4 gangen menu heb wat er zomers uit ziet en qua ingrediënten prima bij elkaar past. Ik ga op stap met mijn boodschappenlijstje. Onder andere 3 rijpe avocado’s en verse zalm. Helaas vandaag twee eenzame bikkelharde avocado’s in het schap. Pech. Er zijn meer winkels. De Lidle, sorry Mevr. de avocado’s zijn niet leverbaar. Niet leverbaar herhaal ik, dat is een kreet die we in de apotheek gebruiken. Die dingen zijn toch niet te eten zegt de snotneus. Wel super gezond, veel Vit E zeg ik, hij heeft liever Vit B in vloeibare vorm. Bijdehandje. Op naar de markt. Ik scoor er drie, één rijp, één keihard en één overrijp. Thuis leg ik de keiharde avocado’s in een plastic zak met bananen in de brandende zon. Op hoop van zegen. Nu snel naar de visboer voor verse Zalm. Een wachtrij tot buiten, het is er warm en ik ruik een penetrante geur. Ik krijg de zalm samen met een koel elementje zodat ik nog verder kan shoppen. Het is rond drie uur wanneer ik sta te zweten achter mijn pannen. Puffend trek ik mijn T-shirt uit en ga verder in een hemdje. Onder het kokkerellen ren ik van kast naar pan, ik verzamel servies, bestek, een zomers tafelkleed en servetjes om de tafel alvast buiten te dekken. Bijna klaar wanneer het om half 7 begint te spetteren.

Geen risico’s we verkassen alles naar het afdakje. Het is 7 uur wanneer alles klaar staat en ik mij vies en plakkerig voel van het heen en weer rennen en boven de warme pannen staan. Ik heb hoogstens 10 minuten om mij af te spoelen, aan te kleden en een beetje op te tutten. Kwart over 7 sta ik fris en fruitig beneden en zet de koffie aan. Zonder tegen bericht komen ze meestal tegen half 8.
Het is kwart voor 8 als ik alvast een kopje koffie pak en me afvraag of ik een berichtje gemist heb. De klok tikt door, er komt niemand, zullen ze het vergeten zijn. Ik pak de agenda erbij, er staat duidelijk Henk en Ineke. Rond 8 uur ga ik me zorgen maken, ik ga ze bellen zeg ik tegen manlief. Heyyyyyy Marina hoor ik aan de andere kant, in een flits denk ik, niet ziek, geen ongeluk, heel vrolijk….. Heyyy Henk hoe is het….. wij zitten op jullie te wachten. 
Aan de andere kant hoor ik twee mensen bulderen van het lachen, wij ook.....op jullie…..
Later M@rina!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten