Felbegeerd roze papiertje (kaartje)

Het is alweer bijna 27 jaar geleden dat ik mijn rijbewijs heb gehaald. Op 5 april 1986 om precies te zijn. Het lijkt eeuwen geleden. De afgelopen jaren heb ik rij ervaring opgedaan in diverse racemonsters waaronder  “koekie”. Een knalgroene Renault 4 het boodschappenkarretje van mijn moeder. Mijn eerste zelf gekochte auto was een oranje Golf. Deze auto parkeerde ik altijd naast een grote sjieke bak.  Het was een regelrechte miskoop. 9 van de 10 keer was ik bij het starten hulp nodig van een startkabel en een buurman auto om weer weg te kunnen rijden. Voordat ik het felbegeerd roze papiertje had waren er natuurlijk eerst de rijlessen en het zenuwslopende praktijk examen.

Met dank aan Nicotenkate.nu

Heel wat kamertjes in het bejaardentehuis heb ik gepoetst om mijn rijbewijs te kunnen betalen. Het was een fortuin, 35 gulden per uur en 150 gulden om het examen aan te vragen.  Vanuit ons dorpje reden we tijdens de rijles naar de “grote stad” voor het echte werk. De rotondes, stoplichten en vooral veel fietsende scholieren. De spoorwegovergang en langs de grachten rijden in de stad was niet zo mijn ding. Daarentegen reed ik op de 80 km wegen standaard te hard. Steevast gooide de instructeur tijdens het lessen het portier open als ik zei 80 is toch niet zo hard. Waarop Jan de instructeur mopperde: “Muj kieken hoe hard ai ried.  Wojt lopen? Dat hol ie niet bij.” Na 27 lessen mocht ik examen doen. Afgelopen maandag was het voor oudste zover. Ik zit hier zenuwachtig te zijn met een kopje koffie. Ik ga absoluut niet op de fiets of met de auto de stad in. Ik zou hem maar tegen komen en van de wijs brengen. Mijn koffie smaakt niet lekker. En van maandag poetsdag komt ook niet veel terecht. Zou hij al op de snelweg zijn. 27 jaar geleden en ik weet het nog precies. Wat was ik zenuwachtig. Na een slechte nacht zat ik zo misselijk als een kat aan het ontbijt met moeite een kopje thee en een broodje weg te werken. Om de tijd te doden en een beetje fris en fruitig aan het examen te beginnen laat ik Sonja (onze Hazewindhond) nog even uit. Onderweg heb ik gewoon braakneigingen van de spanning. Samen met mijn rijschoolhouder rij ik naar het examen. Nog even een half uur les om de puntjes op de i te zetten. Wanneer ik linksaf de kruising over wil gaan richting examenlokaal zie ik een fietser over het hoofd. Voet van rijschoolhouder trapt hard op de rem en met een schok sta ik boem bats stil. Een ingreep op weg naar het examen dat is niet handig. Hoe overleef ik dit alles. De examinator die met mij mee loopt naar de auto lijkt mij niet onaardig. Een charmante man die gezellig verteld over zijn restaurant in Giethoorn. Heel lief vraagt hij of het misschien een idee is om de ruitenwissers uit te doen nu het niet meer regent. Is dit een fout vraag ik mezelf af. Niet meer over nadenken anders ga ik de mist in. Wij gaan de snelweg af voor een bijzondere verrichting in de woonwijk. Fileparkeren. Gelukkig ik laat de auto’s in de omgeving staan maar sta wel met de kont op de stoep. Ach zegt de examinator je kan niet alles kunnen.  Oeps hij vraagt mij de ruitenwissers uit te doen en ik sta met de kont op de stoep. Als dit maar goed gaat. Wij rijden terug naar het examen lokaal waar rijschoolhouder op zijn gemakje met een lekker bakje koffie en een sigaretje op ons zit te wachten. Bedeesd loop ik achter de examinator aan naar het tafeltje en ga zitten. Zo we gaan de papieren maar eens in orde maken zegt hij vriendelijk. Welke papieren? Voor je rijbewijs, je bent geslaagd, je hebt prima gereden, dat had je toch wel door. Zucht. Hoe zou het gaan met oudste. De tijd kruipt. Zou het goed zijn gegaan. Zou hij net zo zenuwachtig zijn geweest als ik destijds. Zaal Nijmeijer is nog steeds het uitgangspunt voor de rijexamens in ons stadje. Zou hij nu met de examinator naar een tafeltje lopen. Het half uur is al ruimschoots voorbij en nog steeds geen sms. Ook heb ik geen tweet voorbij zien komen.

Wacht, de lesauto stopt voor de deur met de instructeur achter het stuur.

Is dat een goed of een heel slecht teken…….

Gelukkig een heel goed teken, hij is geslaagd! Later M@rina!